Worki pod oczami
1. Jak powstają?
Nieestetyczne, opuchnięte worki pod oczami często pojawiają się z przyczyn strukturalnych lub dziedzicznych. Cera z wiekiem traci swoją elastyczność, a mięśnie słabną. W ten sposób wokół oczu może pojawić się luźna skóra, która marszczy się na powiekach i opada. Tłuszcz, który gromadzi się w oczodołach, z czasem przesuwa się i wypełnia worki wokół powiek.
2. Jak usunąć worki pod oczami?
Problem opadniętych, nabrzmiałych powiek jest zwykle rozwiązywany blefaroplastyką – ingerencją chirurgiczną, w czasie której powieka zostaje otwarta w części wewnętrznej lub zewnętrznej, aby odessać tłuszcz oraz usunąć nadmierne ilości skóry. Blefaroplastyka (zwana plastyką powiek) jest najczęściej spotykanym zabiegiem chirurgii estetycznej, którą przeprowadzają chirurdzy plastyczni w Ameryce oraz coraz popularniejszym zabiegiem wykonywanym w Polsce. Inną przyczyną powstawania obrzęków jest gromadzenie się wody w tkankach. Płyn może się gromadzić z różnych powodów, najczęściej jest to złe krążenie krwi i podwyższona przepuszczalność naczyń włoskowatych.
Blefaroplastyka – Operacja polega na nacięciu powieki w jej naturalnych bruzdach, a następnie wycięciu nadmiaru skóry wraz z leżącym pod spodem fragmentem mięśnia i tkanką tłuszczową. Skóra następnie jest zszywana tak, aby pozostał jak najmniejszy ślad. Blizny po operacji są w zasadzie prawie niewidoczne. Operację wykonuje się najczęściej w znieczuleniu miejscowym, pacjent pozostaje cały czas przytomny. Po operacji występują obrzęki i zasinienia wokół oczu. Dolegliwości te znikają po upływie tygodnia. Zwykle po 3-4 dniach zdejmowane są szwy, do tego czasu należy unikać wysiłku, a zwłaszcza nachylania się i podnoszenia ciężkich przedmiotów. Po 10 dniach można powrócić do pracy i zacząć stosować makijaż. Przez miesiąc dobrze jest zakładać ciemne okulary chroniące oczy przed światłem. Młodszy wygląd, który daje operacja, jest długoletni (5-10 lat), jednak nie jest trwały. Z upływem czasu skóra i mięśnie mogą ulegać ponownemu zwiotczeniu. Wtedy ponowny zabieg będzie skuteczny na kolejne 5-10 lat!
Przeciwwskazania do blefaroplastyki to zaburzenia krzepliwości, skazy naczyniowe, nieuregulowane nadciśnienie tętnicze, cukrzyca oraz infekcje ropne w miejscach mających być operowanymi.
Poza blefaroplastyką istnieją również niechirurgiczne metody redukcji worków pod oczami, w których stosuje się kwas hialuronowy, peeling lekarskie i mezoterapię. Szczegóły dotyczące tych technik znajdują się poniżej.
Kwas hialuronowy – jest to polisacharyd naturalnie występujący w ludzkim ciele, głównie w skórze, w różnorodnych stężeniach. Jedną z głównych jego cech jest wiązanie wody, dzięki czemu utrzymuje prawidłowe nawodnienie tkanek. Cząsteczki kwasu hialuronowego zanikają w miarę upływu lat. Zabieg wypełnienia zmarszczek polega na udostępnieniu zastępczego źródła kwasu hialuronowego, aby przywrócić satysfakcjonujące nawilżenie tkanek skóry, które jest niszczone przez załamania skórne, powstałe na skutek ekspresji twarzy. Kwas hialuronowy wykorzystywany do wygładzania zmarszczek jest preparatem syntetycznym, co znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia objawów alergii. Zapewnia nam dużą wygodę, gdyż nie wymaga wcześniejszej próby uczuleniowej. Godzinę przed zabiegiem miejsca, w które chcemy podać preparat smarujemy kremem który w swoim składzie zawiera środek znieczulający. Preparaty do wypełniania zmarszczek kwasem hialuronowym mają postać krystalicznego, bardzo plastycznego i elastycznego żelu, który po wprowadzeniu do skóry wypełnia zmarszczkę, dając bardzo naturalne efekty. Podawane są bardzo cienkimi igłami co zmniejsza doznania bólowe. Po wstrzyknięciu żelu w linię zmarszczki lub w usta preparat wiąże wodę i powiększa objętość danej okolicy wygładzając zmarszczki lub modelując kontur ust. Zabieg trwa zazwyczaj do 30 minut. Rezultat można obejrzeć natychmiast w lusterku. Zabiegi nie powodują wyłączenia pacjenta z codziennego życia. Wypełnianie stosowane jest w celu usunięcia bruzd nosowo-wargowych, zmarszczek okolicy oczu, międzybrwiowych, opadniętych kącików ust oraz modelowania owalu twarzy.
Okres utrzymywania się efektu początkowego zabiegu można przedłużyć kolejnymi wstrzyknięciami. Większość pacjentów decyduje się na ten zabieg po upływie 6-12 miesięcy od pierwszego zabiegu wygładzania zmarszczek lub korekcji konturów twarzy. Natomiast powiększanie warg wymaga zwykle uzupełnienia po około 6 miesiącach.
Przeciwskazania dla kwasu hialuronowego to ciąża, karmienie piersią, choroby o podłożu autoimmunologicznym, skłonność do powstawania blizn przerostowych, stany zapalne skóry, opryszczka, trądzik, nadwrażliwość na kwas hialuronowy.
Peeling lekarskie – celem peelingów lekarskich jest intensywne złuszczenie warstw naskórka i dotarcie do skóry właściwej. Najczęściej stosowanym w peelingu kwasem jest TCA ( kwas trójchlorooctowy). Zabieg składa się z 4 etapów i polega na aplikowaniu preparatów o różnych stężeniach co pozwala zwiększać intensywność oddziaływania na skórę. Dobór stopni stężenia jest uzależniony od rodzaju cery i leczonych zaburzeń. Dzięki temu, poza działaniem złuszczającym, uzyskuje się efekt rozjaśnienia, nawilżenia czy odmłodzenia skóry. Po aplikacji lekarz neutralizuje działanie kwasu oraz nakłada preparat łagodzący o właściwościach przeciwzapalnych i nawilżających. Zabieg wykonuje lekarz. Sama procedura jest bezbolesna, jedynie pod koniec zabiegu można odczuwać pieczenie skóry. W kolejnych godzinach może pojawić się niewielki rumień i uczucie mocnego napięcia skóry. Po kilku dniach zaczyna się ona naturalnie złuszczać – w tym czasie nie należy stosować żadnych kosmetyków ścierających i przeprowadzać innych profesjonalnych peelingów. Przez kolejne trzy tygodnie należy unikać ekspozycji na promieniowanie słoneczne oraz stosować kosmetyki z wysokimi filtrami. Peelingi lekarskie przeprowadzane są w serii zabiegów, których liczbę warunkuje charakter problemu i potrzeby pielęgnacyjne skóry pacjenta. Zwykle są one wykonywane minimum co 7, a maksymalnie co 14 dni przez okres 2-3 miesięcy.
Przeciwskazania dla peelingu lekarskiego to przewlekłe zakażenia wirusowe (np. opryszczka) i bakteryjne, atopowe i łojotokowe zapalenie skóry, choroby autoimmunologiczne oraz dermatoza ze stanem zapalnym. Ponadto do przeciwwskazań zalicza się obecność brodawek i znamion w miejscu poddanym zabiegowi, a także stosowanie retinoidów oraz fototerapię.
Mezoterapia – stosowana profilaktycznie w celu zmniejszenia objawów starzenia się skóry – zmarszczki, zwiotczenie i ścieńczenie skóry. Stosowanie jej można łączyć z innymi zabiegami estetycznymi. Odpowiednie koktajle stosowane s do zabiegów mezoterapii skóry twarzy, szyi i dekoltu. Mieszanina wielu substancji rewitalizujących i regenerujących (takich jak: kwas hialuronowy, krzemionka organiczna i kompleksy multiwitaminowe, które stymulują metabolizm komórek, zwiększają produkcję kolagenu i elastyny) poprawiają stan skóry. Po serii zabiegów mezoterapii skóra wygląda znaczniej lepiej, drobne zmarszczki znikają całkowicie, głębsze ulegają spłyceniu. Widoczna jest także poprawa napięcia i jędrności skóry. Podczas zabiegu lekarz indywidualnie do potrzeb pacjenta dobiera zestaw substancji aktywnych (na ogół 3-4 składniki), tworząc z nich specjalny koktajl. Zastrzyki wykonywane są strzykawką o cieniutkiej igle. Robi się je co 0,5-1,5cm. Ślady na ciele przypominają więc kratkę (szybko znikają). Nakłucia s niemal bezbolesne. Jeśli pacjent ma niski próg wrażliwości na ból, stosowany jest krem z substancją znieczulającą. Może się zdarzyć, że igła trafi w naczynko krwionośne, wtedy powstaje siniak. Działanie pojawia się już w 2 min po podaniu, dając efekt przedłużony 2-4 dni i w miarę zwiększania ilości zabiegów dochodząc nawet do miesiąca po zakończeniu zabiegów. Przed zabiegiem konieczne jest zmycie makijażu, dokładna dezynfekcja, a następnie osuszenie skóry. Zalecana częstotliwość zabiegów to dla intensywnej fazy leczenia – 1 zabieg na 2 tygodnie przez okres 2 miesięcy, natomiast dla fazy pielęgnacyjnej- 1 zabieg na 1-3 miesiące. Bezpośrednio po zabiegu nie należy stosować masaży, nie używać szorstkich ręczników. Przez kilka dnie nie należy stosować kremów, nie pić alkoholu oraz nie korzystać z sauny i solarium.
Przeciwwskazania do mezoterapii to alergie, ciąża oraz okres karmienia piersią, cukrzyca, stany zapalne na skórze, opryszczka, skóra źle tolerująca iniekcje, choroba nowotworowa, stosowani leków przeciwkrzepliwych.